CANTHARUS

I.

CANTHARUS

Poeta Comicus Atheniensis, cuius fabulas nonnullas commemorat Suidas. Item Impostor et maleficus apud Athenienses, de quo exstat proverbium, Cantharô astutior.

II.

CANTHARUS

poculi genus, quô Liber olim in inclito suo per Asiam triumpho usus perhibetur. Quem proin aemulatus C. Marius, post victoriam Cimbricam, Cantharis potâsse, legitur apud Plin. l. 33. c. 11. et Val. Max. l. 3. c. 6. ex. 6. Ut mirum sit, Plutarchum, cum, de triumpho Alexandri, Liberum Patrem referentis, agens varia pocula recenseat, Cantharum omisisse. Vide Schottum, Observat. Histor. l. 3. c. 3. Imo et alii in Bacchicis sacris adhibuerunt. Habebat ansam Virg. Ecl. 6. v. 18.

Et gravis attritâ pendebat Cantharus ansâ etc.

Sed et Cantharus, in infantum olim expositione adhibitus. Vas enim, quô tales exportabantur, χὕτρα dictum est vel olla; item ὀςτράκιον, fiscella quoque (sic Moses in scirpea fiscella, navigioli speciem habente, expositus legitur Exod. c. 2. v. 3.) aliquando ex bitumine ac papyro, seu arundine et levissimo ligno, aliquando fictile vas: Cantharus, ad poculi Bacchi similitudivem; nec enim Cantara anus est apud Terentium, vide paulo post: sed corbis potius, quae cistella alibi: qualis, secundum quosdam Moysis erat, viminea et clausa: Aliqui etiam in bubulo corio exposuerunt. In Cantharis vero exponi solitos, discimus ex Terentio, Andria, Act. 4. Sc. 4. v. 30.

DAV. Quem-ne ego heri vidi ad vos adferri vesperi?

MYS. Ohaminem audacem! D. verum vidi Cantharam

Subfarcinatam

Ubi non bene Donatus: Canthara, inquit, nomen est anus. Nam cur adferri dicitur, et non potius pedibus suis incedere? Maior igitur veri species sententiae Euphragii Gramniatici, qui Cantharam suffarcinatam interpretatur, corbem supponendo puero repletum. Vide Thom. Bartholin. de Puerperio Veter. uti de Pharocantharis, lychnuchi genere, infra voce Pharus.